Patrick McCABE - Kasap Çırağı

İrlanda Edebiyatının önemli eserlerinden biri diye nitelenen Kasap Çırağı, 1997 de Küçük Kasap adıyla sinemaya da aktarılmış. Filmini izlemedim, herhalde izleyemem de!

Okuduktan sonra etkisinden hemen çıkamayacağınız türde bir kitap, sürükleyici ama bir o kadar da kasvetli, daraldım resmen! Kitabın arka kapağındaki yorumlardan birinde ''Oldukça komik olmasının yanında yürek parçalayıcı bir hüznü de barındıran görkemli bir roman...'' denmiş! İnanın kitapta komik hiç  bir şey yok.

Babası alkolik, annesi psikolojik sorunları olup, daha sonra intihar eden, işçi sınıfından bir ailenin çocuğu olan Francie Bradly, küçük bir kasabada yaşamaktadır. O ailede doğmakla  zaten yaşama  yenik başlayan Francie'nin öyküsü de iç açıcı olmayacaktır doğal olarak. Kasabada yaşayanlardan Bayan Nugent'ın Francie'yi ve ailesini aşağılamasının bedeli ağır olur.

Edebi açıdan başarılı ama konusu itibariyle hüzünlü, iç daraltıcı bu romanı, ''içim daralabilir, sakıncası yok'' diyenler okusun bence!


******


Kitaptan Alıntılar :


Bir gün bulvarda kocaman paltosuyla Al Capone gibi yürüyerek babam geldi. Onu görür görmez Öksüzler Yurdu' nun içine Tanrı korkusunu saldığını anladım, Belfast' taki  domuz okulunu hatırlatmıştı ona. paltosunun iç cebine yarım şişe Jameson zulalamıştı, şişenin ağzı görünüyordu. Gözleri bir yerde durmak bilmiyordu, sürekli hareket halindeydiler. Rahiplerin onu aşağıladıklarını hissettiği için. (s. 96 )


Ondan sonra günler hep aynıydı, çiseleyip geçtiler, ne Joe vardı ne de babam, hiçbir şey yoktu. Kafası Dumanlı meselesinden sonra Francie Bradly Artık Kötü Orospu Çocuğunun Teki Değil Diploması için endişe etmeme de gerek kalmamıştı, çünkü beni oradan kolay kolay salmayacaklarını biliyordum, duvarlarda yetişen mantar gibiydim ve duvarların yıkanıp temizlenmesini istiyorlardı. (s.110 )


Ne istiyorsun, dedi Joe bana.
Hayır, öyle demedi. Ne istiyorsun, dedi.
Ona, atlarımıza atlayıp sürelim istedim Joe, eski günlerden ve yüz milyon trilyon dolar kazanırsan ne yapacağından konuşmak istedim Joe, dağlara çıkıp yürüyelim istedim Joe, demek geldi içimden, ama bir anlamı yoktu, kendimi aptal yerine koyacağımı biliyordum, bu yüzden bir şey söylemeden baktım sadece. (s.209 )