L.N. TOLSTOY - Kreutzer Sonat

Tolstoy, varlıklı bir ailenin bireyi olarak iyi bir eğitim almıştır. Yazar aynı zamanda 19. yüzyıl Rusya'sının en etkili ahlakçı düşünürüdür. Bütün servetini köylülere dağıtıp onlar gibi giyinmiş, hatta kendi elbiselerini  kendi dikmiştir. Reformist eğitimci olup, köyüne okul yaptırmıştır. Köylülerin yoksulluk ve cahilliğine çare bulmaya çalışmış, 82 yaşındayken bir tren istasyonunda zatürreden ölmüştür.

Zenginliğini yoksullarla paylaşıp yoksulluk içinde ölen bu büyük yazarın her yapıtı birbirinden değerli. Kreutzer Sonat 1889 yılında, Tolstoy'un yaşamının son döneminde yazdığı romandır. İlk yayınlandığında sansüre uğramasına rağmen büyük tartışmalara sebep olmuş, yazarın o dönemdeki ahlak anlayışını yansıtmıştır.

Roman adını Beethoven'ın Kreutzer Sonatı'ndan almıştır.

Romanın kahramanı karısını öldürmüş bir katil olup, kendisini cinayeti işlemeye sürükleyen olayları anlatırken o dönemdeki evlilik, kadın-erkek ilişkileri, aşk ve sadakatı sorgulamış öncelikle. 
Bir cinayete zemin hazırlayan davranış şekilleri, olayın akışı ve kıskançlık krizi sonucu işlenen cinayetin romanını okurken o dönemin Rusya'sındaki sosyal ve ahlaki yapı hakkındada fikir sahibi oluyoruz. Tolstoy'un mükemmel, sade ve gerçekçi anlatımı ise tüm romanlarındaki gibi tartışmasız bence.

Bloğumda daha önce de Tolstoy'un İvan İlyiç'in Ölümü ve Polikuşka adlı kitaplarını tanıtmıştım.

Kreutzer Sonat'ı okuyup da Beethoven'in Kreutzer Sonatı'ndan bir bölüm dinlememek olmaz değil mi?

Keyifli okumalar...


******


Kitaptan Alıntılar:


Güzelliğin iyi bir şey olduğu düşüncesi nasıl da büyük bir yanılgıdır, gerçekten şaşırtıcı. Güzel bir kadın aptalca laflar eder, sen dinlersin ve aptallıkları görmez, akıllıca laflar ediyor sanırsın. Bu güzel kadın kötü şeyler yapar, sen hoş bir şey yaptığını düşünürsün. Eğer aptalca şeyler söylemeyen, kötü işler yapmayan, sadece güzel olan bir kadınsa o zaman da onu şaşılacak derecede akıllı, iyi ahlaklı bir kadın olduğuna inanırsın. (s.22-23 )


Eğer insanlığın amacı iyilik, güzellik, sevgi gibi şeylerse, insanlığın amacı peygamberlerin sözleriyle söylenen, bütün insanları sevgiyle bir araya getiren, mızraklarını eğip orak haline getiren şeylerse o zaman bu amaca ulaşmayı engelleyen nedir? Engel ihtiraslardır. (s.37 )


Mutsuz insanların kentte yaşamaları daha iyidir. İnsan kentte yüz yıl yaşar da çoktan öldüğünün ve çürüdüğünün farkında bile olmaz. Bunu kendiliğinden anlayacak zamanı yoktur, hep meşguldür. İşler, sosyal ilişkiler, sağlık, çocukların hastalıkları, eğitimleri. Kah birilerini konuk etmek, birilerine gitmek gerekir; kah filancayı seyretmek, falancayı dinlemek. (s.63 )


İnsanların bir delilik nöbeti sırasında ne yaptıklarını bilmedikleri söylemeleri saçmadır, yalandır. Her şeyi biliyordum ve bir saniye bile kendimi kaybetmedim. İçimdeki hiddet buharlarını kızıştırdıkça, içimdeki bilinç ışıkları da öyle parlıyordu ki, yaptıklarımı görmemem olanaksızdı. (s.102 )

******

Beethoven'ın Kreutzer Sonatı'ndan...