Yaşar KEMAL - Tek Kanatlı Bir Kuş

Yaşar KEMAL, yıllardır Nobel Edebiyat Ödülü almasını beklediğimiz, yurtdışında ve Türkiye'de pek çok ödül almış ünlü yazarımız.

Yaşar Kemal'i hemen hemen kitap okuyan herkes okumuştur diye düşünüyorum. Destansı, masalsı anlatımı onu diğer yazarlardan farklı kılıyor bence.

Tek Kanatlı Bir Kuş, yetmiş iki sayfa, bir seferde okunacak bir roman. Yaşar Kemal bu romanını 1960 yılında yazmış ancak yayınlamaya karar vermiştir.

Remzi Bey posta müdürü olarak Anadolunun bilinmeyen bir kasabasına tayin edilmiş, eşi Melek Hanımla birlikte üç gün süren çileli tren yolculuğunun sonunda kasabanın yakınına gelmişlerdir. Ancak belirsiz bir korku sebebiyle onlar da diğer insanlar gibi kasabaya gidememişlerdir.

1960'ların Anadolu'sunu hatırlıyoruz, bir de '' sorgulamadan korkmanın'' anlamsızlığını...




******



Kitaptan Alıntılar :



Ceviz ağacı çok değerlidir ama altında uyumayacaksın, gölgesi ağırdır. Bir de ceviz ağacının bir huyu vardır, budaklarından birisi oluşurken yakınında kim varsa, ne varsa hemencecik budağın içine resmini nakşediverir. Zamanla budakla birlikte resim de büyür. Ceviz budağından çok acayip resimler çıkmıştır.Ulu ağaçlar, bulutlar, denizler, uzun yollar, kamyonlar, otobüsler, otomobiller, sincaplar, tilkiler, ayılar, kurtlar, çakallar. (s.25 )


Kasabada hiç duman tütmüyordu. Hiç de ağaç yoktu bu kasabada, bomboş, yapayalnız, kıraç, yalnızlıktan, boşluktan, kıraçlıktan tüten, bomboş bir kasaba. Yanık bir sarıda moraran bir koyağın dibine sıvanmış, üstte sivri, keskin, bulutsuz, kurak, sıcak, yanan kayalar. Dökülüvereceklermiş gibi kasabanın üstüne eğilmişler. Ortada uzun birkaç kavak  boyu bir kaya, sola, öne yamulmuş, uçtu uçacak bir ulu kuşa benzeyen. (s. 30 )


Kulağımın dibinde binlerce çığlık, kanat şapırtısı, gaga tıkırtısı... Kulaklarım vınlıyor. Bir adım yürüyemiyorum kuşlardan, bir adım. Üstümde kuşların ağırlığı, kanatları bir hoş, bir deli. Bir öylesine yanıma yönüme doldular ki soluk alamıyorum. Soluksuz kaldım. Birden aklıma tıp etti. Aklıma tıp edince aklım başıma geldi, her şeyi anladım, hiç insan yok. Bu kasabanın insanları bu kuşlar. ( s. 60 )