Cemal SÜREYA - Onüç Günün Mektupları

Cemal Süreya, İkinci Yeni hareketinin önde gelen şairlerindendir. Hayatı boyunca müfettişlik, çevirmenlik, danışmanlık gibi bir çok iş yapmıştır. Cemal Süreya okuru kızımın önerisiyle okuduğum bu kitaptan çok etkilendim.

Kitapta Süreya'nın eşi Zuhal Tekkanat'a yazdığı aşk mektupları yer alıyor. Duyguların bu kadar yalın ve güzel anlatılması, kelimelerin bu kadar ustaca kullanılması büyüleyici.

Kitabı ilginç kılan yanlarından biri de Cemal Süreya'nın el yazısıyla yazdığı mektupların da kitabın içinde olması.
Diğer yandan, bir kadının eşinden bu kadar samimi, duygu yüklü mektuplar alması ne kadar az rastlanabilecek bir şey.  Benim için kitabı özel kılan şeylerden biri de bu. Duyguların eşe bu kadar güzel aktarılabilmesi için yine de şair olmak gerekmez değil mi! Satır aralarına serpiştirilen dizeler anlamlı, hatta hızımı alamayıp bu kitaptan sonra mektup türünde  birkaç kitap daha da okudum, muhtemelen daha sonra paylaşırım.
Genelde kitapların altını çizerek okurum, bu kez kızıma ait bir kitabı okuduğum için onun çizdiği yerleri de paylaşmak istiyorum;

******

Kitaptan  Alıntılar :

Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senlen ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bu bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esrikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum ve benim için her şeysin. (s.31)

Sevmek ne uzun kelime. (s.73)

Biz gözyaşlarımızı gizleyen insanlarız.
Biz kahkahamızı da gizleriz
Biz koşuyu kaybettikten sonra da koşan atlarız. (s.87)

Şiirdir kişiyi kurtaran bu karanlık, bu yalnızlıkla, berbatlıklarla dolu evrende. Bir de sevgiler kurtarabilir.  (s.109)

Sen birinci hamura basılmış dokuz punto beyaz karektersin.
Alınyazımsın, daha doğrusu alınyazımın tek okunaklı yerisin.
Koru beni.
Ve güven bana.
Güvenildikçe yaşarım ben.
Ya güvenmezsen?  (s.120)