TOLSTOY, İvan İlyiç'in Ölümü'nü hayatının yeni inanç döneminde yazmıştır. Yazar, Rus Edebiyatı'nda gerçekçilik akımının öncülerindendir.
Uşağı Gerasim'in hastalığında insani bir sevgiyle kendine bakmasından etkilenen İvan İlyiç, geçmiş yaşamının boşluğunu ölüm döşeğinde anlamıştır.
Tolstoy'un öykülerinden oluşan ve adını da aynı adlı öyküden alan ''İvan İlyiç'in Ölümü''..Kitaptaki diğer öyküleri gibi güzel, ölüm öncesi çekilen acılar nedeniyle ruh hali ancak bu kadar etkili, bu kadar gerçekçi anlatılır. İnsanın ölüm döşeğindeki haline okuyarak tanıklık ettim.
Üstelik İvan İlyiç ne de olsa eski meslekdaşım, erk sahibiyken muhtaç ve yalnız kalmak daha bir acı olsa gerek. Hep demişimdir; ''Mahkeme kadıya mülk değil'' diye.
******
Kitaptan Alıntılar:.
Birdenbire bilinmeyen bir kuvvet onu önce göğsünden, sonra böğründen itti; soluğu daha çok kesildi. İvan İlyiç deliğe yuvarlanıverdi...Orada,del
( İvan İlyiç'in Ölümü s.369)
Odanın sessizliğini Katya'nın derin, düzgün soluk alışları ile başucundaki saatin tiktakları bozardı. Ben yatakta sağa sola döner, mırıldanır, istavroz çıkarır, boynumdaki haçı öperdim. Kapılar kapalı olduğu için, pencerelerin küçük pancurları arasından giren bir iki sinek uçamayark köşede vızıldar dururdu. Sabahın gelmesini, odamdan dışarı çıkmayı, beni saran bu ruh halinin kaybolmasını istemezdim hiç.Hayal, düşünce ve yakarışlarımın karanlıkta benimle yaşayan, yatağımın çevresinde uçuşan, başucumda duran canlı varlıklar olduğuna inanıyordum. Her düşüncem,her duygum sanki Sergey Mihayloviç'in düşüncesi, onun duyguduydu.. Bunun aşk olduğunu o günlerde bilmezdim, bu duygunun herkesin başına gelebilecek türden bir şey olduğunu sanırdım.(Aile Mutluluğu adlı öyküden- s.137 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder