Fernando PESSOA, 1888-1935 yılları arasında yaşamış Portekizli şair ve yazar. Çocukluk ve ilk gençlik yılları Güney Afrika'da geçmiştir. Portekiz'de modernizmin öncüleri arasında olmuştur.
Yazarın ''Huzursuzluğun Kitabı'' adlı kitabı, başucu kitaplarımdandır. Herhangi bir roman gibi sürekli okunamayacağından ve ara ara cümleleri sindirerek okuyup anlamlandırmak gerektiğinden...
Huzursuzluğun Kitabından sonra Ophelia'ya Mektuplar'ı okumak benim için biraz da düş kırıklığı oldu doğrusu. Umduğumu bulamadım. Pessoa gibi bir yazardan F. Kafka'nın ''Babaya Mektuplar'' ı gibi muhteşem bir kitap bekliyordum.
Kapının önünden geçeceğim, pencereden bak minnoşum! gibi şeyler okumayı tercih eder misiniz bilemem!
Yazar, yalnızlığını kırgınlık ve kıskançlıklarını çocuksu bir uslupla yansıtmış mektuplarına.
******
Kitaptan Alıntılar:
Gerçekten seven kişi adli dilekçelere benzer mektuplar yazmaz. Aşk, nedenleri bu kadar incelemez, insanlara da ''yakalanması'' gereken sanıklar muamelesi yapmaz.
Kendim de gülünç bulurdum zaten eğer sizi bu kadar sevmeseydim ve eğer bana vermekten zevk aldığınız acıdan başka şey düşünmeye vaktim olsaydı; bu acıyı hak etmedim ben, sizi sevmek dışında; ve sanırım sizi sevmek de, bu acıyı hak etmek için yeterli bir neden değil. Neyse... (s.19 )
Sana yazma fikrini kabul etmiyorum, seninle konuşmak, seni hep yanımda görmak istiyorum, sana mektup göndermek durumunda kalmamalıyım. mektuplar ayrılık işaretleridir- en azından, onları yazma gereği duyduğumuzdan dolayı, birbirimizden uzakta olduğumuzun işaretleridir.( s.30 )
Küçük ve yaramaz Bebeğim,
Evdeyim, yalnızım; ( tabii ki!Tavanı ve yeri değil) halı kaplayan entelektüel dışında; ama o sayılmaz. Anlaştığımız gibi küçük Bebeğime kendisinin en azından bir tek şey dışında çok kötü biri olduğunu söylemek için yazıyorum; o tek şey de gibi yapmak; bu konuda üstüne yok. (s.36 )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder